Nie bój się wizyty u dentysty: O leczeniu dentofobii
Sedacja wziewna podtlenkiem azotu określana jest jako stan fizycznego odprężenia, przyjemnego oszołomienia, oderwania od rzeczywistości przy jednoczesnym zachowaniu u pacjenta podstawowych odruchów i świadomości. Podczas sedacji bardzo duże znaczenie szczególnie u dzieci mają sugestie hipnotyczne. Opowiadając małemu pacjentowi, że podczas zabiegu znajduje się w bajkowym królestwie, kosmosie lub innym wymarzonym przez niego miejscu wykorzystujemy w pełni działanie podtlenku azotu. Opierając się na samym farmakologicznym działaniu podtlenku bez sugestii hipnotycznych jego skuteczność może być niewielka. Skuteczność sedacji wziewnej wynosi około 80% i zależna jest od kilku czynników, takich jak doświadczenie lekarza, podatność pacjenta na tę metodę uspokojenia, wiek i konstytucja psychofizyczna pacjenta. Kwalifikacja pacjentów do sedacji wziewnej opiera się na wskazaniach i przeciwwskazaniach do jej stosowania. Metoda ta posiada wiele wskazań do których należy silny lęk przed leczeniem stomatologicznym, silny lęk przed iniekcjami, nadmierny odruch wymiotny, nadpobudliwość nerwowa, konieczność wykonywania długich i nieprzyjemnych zabiegów. Poza tym sedacja wziewna powinna być metodą z wyboru u pacjentów z astmą, padaczką, chorobami serca, nadciśnieniem krwi czy hemofilią.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Dentofobia
O bólu zębów
Konieczność troszczenia się o zęby nie zawsze sprawia nam przyjemność, ale pewnych rzeczy niestety nie oszukamy. Nie chodzi bowiem jedynie o ich estetykę, ale także o zwyczajną użyteczność ? jedzenie posiłków przy problemie z bolącym zębem staje się katorgą, a nie ma najmniejszego sensu w jej przeżywaniu.
Każdy ból dziąsła czy zęba powinien sprawić, że skonsultujemy się z dentystą. Inaczej może dojść do niechcianych komplikacji, a dodatkowo dni spędzone w takim stanie szybko stają się mocno frustrujące. Umawiając się na wizytę możemy być pewni, że w szybkim tempie wyeliminujemy dręczącą nas niedogodność.
Fachowe narzędzia każdego profesjonalisty sprawiają, że naprawa czy usuwanie zębów nie są obecnie czymś potwornie bolesnym. Użycie właściwego znieczulenia niweluje podrażnienie nerwów przy wyszarpnięciu zepsutej kości, a przeprowadzone następnie czynności pozwalają nam błyskawicznie zapomnieć o ewentualnych nieprzyjemnościach związanych z luką w uzębieniu.
Definicja próchnicy
Próchnica zębów (łac. caries dentium) ? bakteryjna choroba zakaźna tkanek twardych zęba objawiająca się demineralizacją substancji nieorganicznych i następnie proteolizą substancji organicznych z powodu działania kwasów wytworzonych przez bakterie w płytce nazębnej w wyniku metabolizmu cukrów pochodzenia zewnątrz- i wewnątrzustrojowego.
Głównymi bakteriami odpowiedzialnymi za rozwój próchnicy są L. acidophilus oraz paciorkowce, a z nich najważniejsze to Streptococcus mutans. Inne próchnicotwórcze bakterie to: S. salivarius, S. mitis, S. sanguinis, S. faecalis. Bakterie te są zdolne do zainicjowania procesu próchnicowego, poprzez wytwarzanie kwasów w wyniku metabolizowania cukrów (głównie kwas mlekowy). Zakwaszone środowisko (pH poniżej 5,5) sprzyja demineralizacji szkliwa.
Ponadto bakterie te uczestniczą w powstawaniu płytki nazębnej. Stanowi ona doskonałe środowisko dla rozwoju bakterii pierwotnie tlenowych, a z czasem względnie beztlenowych.
Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Pr%C3%B3chnica_z%C4%99b%C3%B3w